An tu me de L.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Ut id aliis narrare gestiant? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Quis Aristidem non mortuum diligit? Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete.

Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Urgent tamen et nihil remittunt. At iam decimum annum in spelunca iacet. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Age, inquies, ista parva sunt. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum
tria?

Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo
loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem,
potionis sitim.

Bork: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Tenent mordicus.: Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Bork: Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Quid de Pythagora?: Bork
Bork: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
Facete M.: Ergo, inquit, tibi Q.

Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Quis nostrum dixerit, quos non pudet ea, quae Stoici aspera dicunt, mala dicere, melius esse turpiter aliquid facere cum voluptate quam honeste cum dolore?

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;